Ես կարդացել եմ «Անգին քարը» հեքիաթը։ Հեքիաթը նրա մասին էր, որ մի թագավոր գնում է մի քաղաք, հետո մի մարդ սկսում է հայհոյել։ Նրան վերջանում են ու սկսում եմ ծեծել։ Հետո մի մարդ է գալիս և ասում.
-— Կանգնեցե՛ք,— ասավ,— ո՛վ ազնիվ մարդիկ, ու ձեր ուշադրության ականջները միառժամանակ կախ արեք իմ մտքի ճյուղերին։
Ամբոխը կանգ առավ։
— Ի՜նչ լավ է խոսում, է՜,— ձեն տվեց մինը.— խոսի՛ր, խոսի՛ր, լսում ենք։
— Դուք ուզում եք սրան ծեծե՛ք,— հարցրեց անծանոթը։
— Հա՛, անպատճառ պետք է ծեծենք։
— Բայց պետք է խելոք ծեծեք։
Ահա հեքիաթը